Αγαθονήσι – Δωδεκάνησα Αγαθονήσι – Αμμουδάκι – Βαθύ Πηγάδι – Πάλος – Χοχλιά – Τσάγκαρης
Διαφημιστείτε εδώ με Banner 728 x 90
ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ – ΙΣΤΟΡΙΑ – ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ
Το ΑΓΑΘΟΝΗΣΙ είναι ένα νησί παρθένο, ανέπαφο από τον τουρισμό, ιδανικό για ήρεμες διακοπές και χαλάρωση.
Εντάσσεται στην προστατευόμενη περιοχή NATURA ως πολύτιμο καταφύγιο σπάνιων πτηνών.
Είναι το βορειότερο νησί του συμπλέγματος των Δωδεκανήσων και βρίσκεται πολύ κοντά στη Σάμο.
Απέχει 8 ναυτικά μίλια από τις Μικρασιατικές ακτές, 25 ν.μ από την Πάτμο και 18 ν.μ. από τη Σάμο.
Έχει έκταση μόλις 14,4 τετραγωνικά χιλιόμετρα και ακτογραμμή 32 χιλιομέτρων.
Παλαιότερα ήταν γνωστό ως Γαϊδουρονήσι ή Υετούσα κατά την αρχαιότητα.
Χαρακτηρίζεται από κάτασπρα σπιτάκια με περιποιημένους κήπους, μοναδικές φυσικές ομορφιές, παρθένες παραλίες, χρυσαφί αμμουδιές, απάνεμους κολπίσκους με διάφανα κρυστάλλινα νερά.
Οι πιο γνωστές παραλίες είναι ο Άγιος Γεώργιος, το Αμμουδάκι, ο Πόρος, το Βαθύ Πηγάδι, ο Πάλος, Τσάγκαρης και Χοχλιά.
Οι περισσότερες από αυτές συνδέονται με οδικό δίκτυο ή προσβάσιμα μονοπάτια.
Στο Αγαθονήσι υπάγονται και οι νησίδες Ψαθονήσι, Γλάρος, Κουνέλι, Νερό, Πίτα και Στρογγυλή.
Λιμάνι του νησιού είναι ο Αι – Γιώργης, ιδανικό και για προσάραξη ιδιωτικών σκαφών.
Διαθέτει μεγάλη προβλήτα προσανατολισμένη στα νότια ώστε να προστατεύονται τα σκάφη από τους βόρειους ανέμους.
Εκτός από το λιμάνι υπάρχουν κι άλλοι ασφαλείς και απάνεμοι ορμίσκοι για όσους επιθυμούν να αγκυροβολήσουν τα σκάφη τους.
Υπάρχουν δύο οικισμοί το Μικρό και το Μεγάλο Χωριό.
Ο τελευταίος είναι ο παλαιότερος οικισμός, μη ορατός από τη θάλασσα λόγω που φόβου που υπήρχε για τις πειρατικές επιδρομές.
Το Μικρό Χωριό δεσπόζει απέναντι από το Μεγάλο Χωριό.
Στο παρελθόν, τα σπίτια ήταν χτισμένα από ξερολιθιά.
Σήμερα ακολουθούν την παραδοσιακή αρχιτεκτονική : κάτασπρα με πολύ περιποιημένους και ολάνθιστους κήπους.
Οι κάτοικοι είναι πολύ φιλόξενοι και ανοιχτόκαρδοι.
Αξιοθέατα
Τα κυριότερα αξιοθέατα του νησιού είναι οι Θόλοι στον Αϊ – Νικόλα, βυζαντινά κτίσματα του 11ου ή 12ου αιώνα, που πιθανό να ήταν αποθήκες για τη συντήρηση τροφίμων.
Αξίζει να επισκεφθείτε τις εκκλησίες του Αγίου Γεωργίου και Αγίου Νεκταρίου κοντά στο λιμάνι και του Αγίου Παντελεήμονα στο Μικρό Χωριό.
Στο Μεγάλο Χωριό υπάρχει ο δίκλιτος ναός της Ζωοδόχου Πηγής, του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και του Αγίου Ραφαήλ.
Σε απόσταση από το Μεγάλο Χωριό θα συναντήσετε τα γραφικά ξωκκλήσια των Αγίων Αναργύρων, του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου και της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου.
Θα βρείτε ενοικιαζόμενα δωμάτια, ταβέρνες όπου θα δοκιμάσετε την παραδοσιακή φάβα, φρέσκο ψάρι, κακαβιά, ντόπιο κρασί και πολλές άλλες τοπικές γεύσεις.
Αν πάτε το Πάσχα, μην παραλείψετε να δοκιμάσετε αρνάκι γεμιστό με ρύζι.
Πανηγύρια – Έθιμα
Τα μεγαλύτερα πανηγύρια είναι του Αγίου Παντελεήμονα στις 26 Ιουλίου και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου.
Χαρακτηριστικό έθιμο του νησιού είναι ο Κλείδωνας : οι κάτοικοι ανάβουν φωτιές στις πλατείες των χωριών και πηδούν πάνω από αυτές, προκειμένου να εξορκιστούν από τα κακά πνεύματα.
Ιστορία
Κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν Υετούσσα, ενώ ο Θουκυδίδης το ανέφερε «Τραγαία» και ο Στράβων Τραγαίαι νήσοι.
Οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού λέγεται ότι ήταν οι Κάρες που ζούσαν στα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας και στη Σάμο.
Κατοικήθηκε επίσης από Δωριείς, οι οποίοι όμως εκδιώχθηκαν από Ίωνες της Μιλήτου.
Λόγω της γεωγραφικής θέσης του νησιού, οι κάτοικοι στην αρχαιότητα, έγιναν θεατές πολλών ναυμαχιών (ναυμαχία Λάδης το 494 π.Χ.).
Στο νησί υπάρχουν αξιόλογα βυζαντινά ευρήματα, οπότε πιθανολογείται ότι οι κάτοικοι ίσως να είναι απόγονοι βυζαντινών εξορίστων.
Το νησί εποικίστηκε και εγκαταλείφθηκε αρκετές φορές από τους κατοίκους του λόγω των δυσμενών συνθηκών του επικρατούσαν.
Η τελευταία εγκατάσταση θεωρείται ότι έγινε από Πατμίους και Φαναριώτες κατά τον 19ο αιώνα.
Τότε υπολογίζεται ότι χτίστηκε το Μικρό Χωριό που αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της τοπικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.
Το 1087, περιήλθε στην δικαιοδοσία της Πάτμου, ενώ μέχρι τον 14ο αιώνα ήταν κρησφύγετο πειρατών.
Το 1522, περιήλθε στην Τουρκική κυριαρχία, όπως και όλα τα Δωδεκάνησα.
Το 1912, οι Ιταλοί διαδέχτηκαν στους Τούρκους.
Απελευθερώθηκε για κάποιο διάστημα και το 1943 το κατέλαβαν οι Γερμανοί.
Το 1948 ενσωματώθηκε στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος, ενώ από το 1954 γίνεται αυτόνομη κοινότητα.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε και την ιστοσελίδα του δήμου Αγαθονησίου.
Επισκεφθείτε και την σελίδα του Αγίου Ευστρατίου